Era
unha tarde de paseo. As beirarrúas estaban case baleiras. Eu ía de tenda en
tenda, ollando cara aos escaparates e mercando alguna lambetada cando me viña a
fame.
Tras
media hora camiñando, cheguei ao parque. Alí agardaba o meu xefe. Eu non quería
ir falar con el, pero obrigárame a miña muller para pedirlle perdón e así non
perder o meu traballo. Leveille uns bombóns como agasallo. Dinlle unha aperta e
saudeino. Logo, díxenlle:
-Sinto
moito que esquecese poñer o freo do seu coche, pero tamén vostede parece parvo.
Para que me deixa o seu deportivo? Para que me di que o aparque á beira do
precipicio?
O
meu xefe enfadouse moito.
Para
cando volvín á casa, xa non tiña traballo. O meu xefe despedírame!
Andrés Xabier Cancela Fernández - 2º C
ESO