Comeza hoxe a nosa andaina, unha viaxe fermosa polas nosas verbas, a nosa literatura, os nosos costumes, os nosos recunchos.

Coa idea de ir vivindo a nosa cultura, benvido a esta xanela na que agardamos con ilusión a túa visita.

jueves, 22 de diciembre de 2011

Centenario de Álvaro Cunqueiro

Hoxe, para lembrar o centenario de Álvaro Cunqueiro, Sergio Carballas, alumno de 1º de Bacharelato, fai un percorrido pola vida profesional do escritor mindoniense.

Álvaro Cunqueiro
22.12.1911- 28.2.1981



            Hoxe, 22 de decembro de 2011  rememórase o nacemento dun deses escritores que deixaron a súa pisada na Historia da Literatura Galega: Álvaro Cunqueiro.
            Nado en Lugo, dende moi pequeno comezou a interesarlle a literatura. Cursou Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela e iniciou o seu labor como escritor dun xornal, acabando como redactor e colaborador de xornais como: El Pueblo Gallego, e  axudando a promover as primeiras revistas en  galego. Paralelamente tamén participou na vida política como militante no Partido Galeguista, ata o estoupido da Guerra Civil, na cal por influencia da súa familia puido escapar da represión. Finalmente acaba marchando para Vigo onde exerce de profesor ensinando portugués, durante un curto período de tempo, no instituto da cidade.
            Nos anos seguintes seguirá a traballar como redactor en diversos xornais, tanto españois, como galegos (La Voz de España, Vértice,…). Nesta  etapa tamén é cando publica a súa primeira novela (en castelán): La Historia del caballero Rafael.
            Pasarán uns anos ata que volva a publicar outra novela: A dona de corpo delgado, e é, a partir da publicación desta cando comeza unha intensa actividade narrativa que culminará coa publicación doutros grandes libros como son: Merlín e familia e outras historias, As crónicas do Sochantre  e Se o vello Simbad volvese ás illas.
            No ano 1961, é elixido membro da Real Academia Galega.
            Paralelamente escribe tres libros de relatos: Xente de aquí e de acolá; Escola de menciñeiro; e Os outros feirantes.  É de sinalar que do último libro fixéronse unha serie de seis historias adaptadas á gran pantalla.
            Tamén destacou como poeta con obras coma: Mar ao norde, Poemas do sí e do non, Cantiga nova que se chama Riveira ou Herba aquí e acolá. A súa poesía foi principalmente vangardista e neotrobadoresca.
            Outra mostra da súa capacidade polifacética foi que tamén tocou o xénero dramático coa obra O incerto señor don Hamlet, príncipe de Dinamarca. Así como tamén escribiu libros de receitas como A cociña galega, dando mostras da súa capacidade para escribir sobre calquera tema.
                        Quixera rematar recordando o texto do seu epitafio, o cal resume perfectamente o que supuxo o labor deste autor para as nosas letras:  Eiquí xaz alguén, que coa súa obra, fixo que Galicia durase mil primaveras máis”.

                                                                       Sergio Carballas Chas.  1ºBacharelato

miércoles, 21 de diciembre de 2011

O Apalpador




Estamos en época de Nadal e debemos lembrar unha figura mítica de orixe galega olvidada durante anos e recuperada dende hai ben pouco: o Apalpador.
Este persoeiro era un vello carboeiro que vivía nas devesas das altas montañas das terras dos Ancares e O Courel, que na noite do 24 de decembro ía  ás aldeas e caladiñamente achegábase ós nenos que estaban durmindo para apalparlles a barriga e comprobar se estaban ben alimentados. Despois agasallábaos cunhas castañas e desexáballes un bo ano cheo de ledicia e comida.



 Conservamos na nosa literatura popular algúns vilancicos que fan referencia a esta figura mítica do Apalpador.


           Hoxe é día do Nadal,
día do Noso Señor
ide logo para a camiña
que vai vir o Apalpador.
·············
Hoxe é día do Nadal,
vai neniño para a camiña
que vai vir o Apalpador
a apalparche a barriguiña.
·············
Hoxe é día do Nadal,
que haberá gran nevarada,
e há vir o Apalpador
cunha mega de castañas.
·············
Por aquela cemba,
xa ven relumbrando,
o señor Apalpador
para darvos o aguinaldo.

 



.

Bo Nadal

Hoxe foi o último día de clase deste ano 2011. Por un par de semanas imos cambiar as clases por encontros coas nosas familias e amigos que quizais durante o curso non lles adicamos todo o tempo que merecen. Dende o Departamento de galego esperamos e desexamos que estes días de celebración do nacemento de Xesús nos sirvan, non só para descansar, senón tamén para reflexionar e mellorar como persoas.


Esperámosvos a todos o 9 de xaneiro do ano entrante, con forzas renovadas para continuar a nosa andaina.
Bo Nadal.

sábado, 17 de diciembre de 2011

A cova da serpe

Marco Antonio Álvarez Sánchez de 3º ESO-C achega hoxe ao blog esta lenda e mais unha imaxe. Paga a pena coñecela e visitala.
Grazas Marco.
Lenda
Desta misteriosa cova, e da serpe que alí se di que habitaba hai dúas lendas; aquí só imos a contar unha.
Segundo conta a lenda,No alto do monte da parroquia de San Pedro de Anafreita, no concello de Friol; na cova que alí había,habitaba unha serpe. Era tan longa a serpe, que, deixando o final do rabo na cova; ía beber ó regueiro da aldea de Miraz(a uns 10 km de distancia). Di quen o sabe, que a serpe, ó ir, papaba ás mozas da aldea. Os veciños, xa cansos, pensaron na maneira de acabar coa serpe. O que fixeron foi que, ó ir a serpe a beber, puxeron no camiño unha burra coas alforxas cheas de alquitrán. Ó comela a serpe, quedáronlle as tripas pegadas e morreu.
A día de hoxe aínda se conserva a cova, mais antes; segundo conta a xente dos arredores, podíanse hasta meter dentro os animais. Pero agora non entra nin unha persoa agachada.
Nunha pedra, ó lado da cova hai una inscripción: “A.C. Cova da Serpe”.